Altıncı Koğuş

Kisa öykü türünün büyük ustasi Çehov, çürümekte olan Rus toplumunu sade bir dille ve izlenimci bir tarzda resmetmis; tasra hayatini, hayatta basarisiz olmus tipleri betimlemekte, atmosfer yaratmakta üstünlük göstermistir. 6. Kogus, Circir Böcegi ve Sürgünde adli seçkin öykülerindeki tiplemeler, Çehov'un kaprisli, günü gününe uymaz insan galerisinde yer alir. Bu, tipik Rus "lüzumsuz insan" karakterinin bir varyasyonudur. Bu öykülerde, Çehov'un kahramanliktan uzak kahramanlari, melankoli içinde yasar; 1880-1890 Rusya'sinin sikici, gerici ortaminda, tekdüze bir yasam sürerler. Yazar öncelikli olarak siradanlik ve bireyleri birbirinden uzaklastiran can sikintisiyla ugrasir, varolusun sinirliligini ele alir, insanin hirslarinin bos oldugunu savunur. Bu öykülerin, "Çehov ruh hali" denilebilecek, kendine özgü melankolik bir havasi vardir. Ancak, kisa bir süre sonra, Tolstoy'un etkisi altina giren Çehov, pozitivizm ve laik liberalligi savunmaya basladi. Daha iyi bir gelecekle ilgili umutlar ve hayaller, bu dönemde yazdigi yeni esere egemen oldu.Kitapta yer alan Sanat Eseri adli öykü ise, Rus halkinin hayatini yansitmak bakimindan, ince bir mizah anlayisiyla birlikte gerçekçi gözlemciligi hos ve eglendirici bir tarzda sergiliyor.