Babalar ve Oğullar

Günümüzde roman sanatinin en büyük eserlerinden biri olarak bütün dünya dillerinde okunan Babalar ve Ogullar, 1862'de Rusça yayinlandiginda büyük bir öfke uyandirdi. Gençler ve yaslilar, muhafazkârlar ve radikaller, hep birlikte kitaba tepki gösterdiler. Fakat zamanin büyük edebi yaraticilari, Flaubert, Maupassant ve Henry James, yazarin ustaligini ve psikolojik içgörü yetenegini anlamislardi; onu alkisladilar.
Babalar ve Ogullar toplumsal altüst olus sirasinda yasanan kusak çatismasini anlatir. Turgenyev'in bu evrensel temaya edebi yaklasimi, yarattigi karakterlere ve eserine ölümsüzlük kazandirmistir. Romanda, 19. yüzyil Rus aristokrasisi ile gençlik radikalizmi arasinda yasanan çatisa çok canli renklerle betimlenir. Kusaklarin dünyaya bakisi o kadar farklidir ki okur bu çatismada yaklasan devrimin belirtilerini sezinler.
Babalar ve Ogullar bütün zamanlarin romanidir. Çagdas okura, hizla degismekte olan bugünün dünyasina iliskin degerlendirme imkânlari, hatta gelecege iliskin öngörüler kazandirir.