Bil ki Hayat Virane

“Yaptim abi,” dedi, “yapmaz olur muyum?Bir aksamüstü mendirekte kayalara oturmustuk. Çift kâgidi sardim. Kafalarimiz hemen güzellesti. Deniz de nasil biliyor musun? Çarsaf. Günes batmak üzere, denizin üstü bildigin pembe ama böyle saten gibi.” Elimi kaldirir gibi yaptim,“Edebiyat yapma lan, dogru dürüst anlat,” dedim.Sahil kenarinda yasayan emniyetten malulen emekli bir polis Nusret Çakmak... Karisini kaybetmis, kizi onunla konusmuyor, oglu bir var bir yok... Annesinin yaninda yasiyor ama ne yapsa eksik yasiyor, durmadan içiyor, kahirlaniyor, hatirliyor, unutmaya çalisiyor. Ufuksuz, renksiz, rüyasiz... Hüzünlü...Sonra bir intihar hikâyesi çikiyor... Benim kizim bunu yapmaz diyen eski bir arkadas oturuyor karsisina... Sonra bir yazar, sonra dumanli meyhaneler... Adamin götünü donduran Poyraz, anason kokusu, beyaz peynir, Çanakkale yolu, askerler, eski hikâyeler...Bil ki Hayat Virane, aci hayatin polisiyesi... Ilyas Barut, polisiyenin yeni yazari, dalgali deniz... Usta isi ilk roman...