Bitmeyen Esaret

.. Sehnaz, kosar adimlarla meçhule dogru ilerlerken, birdenbire oldugu yerde durup, elindeki tahta bavulu sol dizine dayayip bekledi. Sonra içi burkularak geriye dönüp dogdugu ve büyüdügü eve son defa bakti ama belli belirsiz görebildi... ... Fakat ne kendi, ne de komsularinin evlerinde, görmek istedigi telas ya da hareketlilik vardi. Her yerde tam bir sessizlik hâkimdi. Sanki evi, komsulari, hatta bütün köy sessizlige gömülmüs, onun gitmesini bekliyordu...