Cardonlar

Cihat Burak, hem resimde, hem öyküde üsluplar, kisilikler yönünden tutarsiz görünen bir ortamda, kendi tarzini yaratmis ve güvenlik altina almis bir isim. Mimarligini gölgeleyen resmiyle öne çiktigi bir dönemde Cardonlar'i yayimlayarak, büyüleyici firçasinin yanina, usta kalemini de ekledi. Ardindan, 1992 Yunus Nadi Öykü Ödülü'nü kazanan Yakutiler'le, bu kaniyi pekistirdi. Yillar sonra, piriltisindan hiçbir sey yitirmeyen resimleri gibi öyküleri de hala capcanli...Yazi dilinin alisilmis kurallarina zaman zaman hos bir biçimde yan çizen Burak, konusma dilini çok canli, çok çekici biçimde kullaniyor. Resimlerindeki fantastik öge; "edebiyat"in disinda olmanin verdigi rahatlik, Cardonlar'daki öykülerinde de sürüyor. Çizgiler, biçimler, renkler, yerlerini sözcüklere biraktiginda, sasirtici, ürkütücü, korku verici, acimasiz bir dünyayi ortaya koyuyor. Sanki içinde yasadigimiz nesnel dünyanin fantastik uzantisi.Cardonlar'i yirmi yil sonra yeniden okumak! Yazarinin elyazisi örnekleri ve desenleri esliginde; Ferid Edgü'nün sunusuyla...Ince Kapak: