Çevgen

Köksal Alver, Çevgen'de insani hayata davet ediyor. Ama bildigimiz hayata, bize sunulan degil, bize dayatilan degil, dogamizda bulunan hayata. Bu daveti kimi öykülerinde bir kaos evreni kurarak yapiyor. Kimi öykülerinde ise kaosun, kavganin arasindan beliren bir ayrintiya dikkat çekerek; “Büyük büyük sözlerin, ciddi sorunlarin, memleket meselelerinin, ideolojilerin, akimlarin, kör siyasetin, gücün ve iktidarin silindir gibi ezip geçtigi, un ufak ettigi ayrintilar. Mesela, mevsimlerin akisindaki esrar. Mesela yagmurun salkimsögüdün yapraklarindan topraga inisi.....”