Dilsiz Annelerin Sessiz Çocukları

"Geçenlerde karsi insaatta oynarken dirsegimi çarpmistim duvara. Öyle hizli da degildi ama dirsegimden kalbime bir elektrik gitmisti de bir anda kalbimi aglatmisti sanki. Onun gibi bir aci var iste. Sadece dirsegimi degil her yerimi çarpmisim gibi; gözümden kalbime, karnimdan kalbime, dilimden kalbime, kalbimden her yanima yayilan bir aci, bir elektrik var. Geçmiyor."Dilsiz Annelerin Sessiz Çocuklari'ni okurken, kelimelerden size dogru yayilan bir elektrik hissederseniz sasirmayin. Aysegül Kocabiçak yasamimizin içinde olan, sürekli karsilastigimiz olaylari anlatiyor öykülerinde. Bazen görmezden geldigimiz, görüp sesimizi çikartmadigimiz, sesimizi çikartsak susturuldugumuz olaylar. Bazen kömür madeninde kaybettigi babasi için sessizlesen, bazen dedesinin annesine yaptiklarina anlam veremeyen, bazen mahalledeki her olay için annesinin dövülmesine sesini çikartamayan, cezaevinde ugradigi tecavüzü anlatamayan çocuklar var kitapta. Ya kadinlar, kocasi için susan, çocugu için susan, toplum öyle ögretti diye susan kadinlar. Dillerini, seslerini kaybeden kadinlar. Dilsizliklerini bir gelenek gibi çocuklarina tasiyan kadinlar. Öyküleri okudukça ne kadar tanidik olduklarini fark edeceksiniz. Bizim, her birimizin öykülerinin anlatildigini fark edeceksiniz. Bir elektrik baslayacak dilinizin ucundan nereye gidecegi belli olmayan. Sonra belki dilimiz çözülecek… Belki de dilsiz ve sessiz olmaya devam edecegiz…(Tanitim Bülteninden)