Dönüş

"Sabahlari sokakta duruyor, sirtimi binalarin duvarlarina dayayip kaldirimda kosusup oynayan çocuklara bakiyor, onlarin yanina varip onlarla beraberce oynayasim ve sevinesim geliyordu. Fakat kendilerini ürkütmemek için ancak uzaktan seyredebiliyordum. Gene de onlara bakarken kalbimin en derin bir yerinde hayattan büsbütün kopmadigimi hisseder ve gözlerimi kapatip uzak Kirim'i, Gurfuz'u görürdüm. Evet, orda. Dedemin, babamin kemikleri gömülü toprakta. Yalniz orada. Dogdugum topraklarda. Oranin gögü altinda, Oranin insanlari arasinda hayat bütün sicakligiyla beni bekliyordu sanki. Ve iste iki gün önce yilbasi gecesi herkes mutlu, herkes sen ve mesut, yeni yili karsilarken ben aç ve donuk, Sovyet Elçiliginin tas merdivenleri üstünde durdum. Ruslar nezaketle karsiladilar beni ve iki gün sonra Kirim'a dönebilecegimi bildirdiler..."