Elveda Ey Dımaşk

Bir bahar geçti ve yeni bir bahar geldi. Limon agaci tek bir çiçek bile açmadi. Dallarindaki hayat suyu her gün biraz daha çekildi, serçeler ona konup ötüsmez oldu, yapraklari dökülüp dallari hançer hançer sivrildikten sonra…Bir sabah annenin gözlerinin önünden çekilen perde korkunç bir felaketi açiga çikariyordu. Kizinin solgun yüzüne baka kalmis soruyordu kendi kendine korku içinde:—Nerede o tatli gamzeler? Ne oldu da o tatli gamzeler birer kirisikliga dönüstü?Güldügü zaman kirisikliklar yaklasiyor birbirine ve kizcagizin yüzü solgun bir koca kari yüzü gibi görünüyordu. O isil isil gözler de, hüzün çökmüs karanlik magaralara dönmüs!!Ama anne ne yapabilir ki? O da bir kadin, o da örümcek aglarina takilmis!Keder, annenin yüreginde kanser oluyor, cigerini kemiriyor istahla; ürkütücü, korkutucu o cümle geldikçe aklina, istahi daha da kabariyordu:“Baharda don kadar öldürücü bir sey yok.”