Eskimeyen Hikayeler

Gülkurusu Bardagi Tasirmadi
Yirmi kisilik bir cemaat vardi.Hepsi ayni kaynaktan feyiz aliyordu.Pek incelmis pek zariflesmis bilunuyorlardi.Bunlar hep birlikte meclislerin üzerine titriyorlardi."Bir yenisi gelir de acaba ahengimizi bozar mi?" diye çok korkuyorlardi.
Bunun için kendi huzurlu dünyalarinda yasayan bu yirmi kisinin hallerine imrenen nice kimseler, bunlarin aralarina katilmak için can atiyorlardi.Fakat bunlar, onlari reddediyorlardi.Nihayet bir gün davetsiz misafir ansizin içeri giriverdi.Hiç kimse ona karsi kaba davranmaya cesaret edemedi.Ona, hadi geldigin yere git, diyemediler.Ancak içinde bulunduklari incelik ve nezakete uygun olarak birisi kalkti, bir bardagi lebaleb su ile doldurdu ve onu oturduklari odadaki masasinin üzerine koydu.Bunun manasi, bizim nisabimiz tamamdir.Biz artik bir sahsi daha kabul edemeyecegiz, demekti.
Gelen sahis o kisiler kadar inceldigini göstermek için cebinden bir gül kurusu çikardi, su dolu bardagin üzerine koydu ve gül kurusu bardagi tasirmadi.Yirmi kisi tebessüm ettiler ve sen böyle olduktan sonra kabulümüzsün anlaminda baslarini salladilar.