Fatima

Fatima, nehrin sularindan gelen davete icabet edecegini söyledikten sonra oturdugu yerde soyunmaya basladi.Ne gariptir ki, o soyunmaya basladigi anda havada karanlik bir perde olustu; onu ben bile göremiyordum. Yanimda sessizce bu kutlu deryaya daldigini hissettim.Nehirden içinden gelen hisirtilar ebedî bir kurtulusun müjdesini veren Ilâhi bir senfoni gibiydi. Bu Ilâhi sen¬foniyi kendimden geçercesine dinlerken ne kadar zaman geçtiginin yine farkinda degildim. Neden sonra, nehirdeki su damlalarinin Fatima'yi ugurlama sesleriyle bu senfoninin bittigini anladim. Sadik dostum iste yine yanimdaydi. Yine havanin kendisine siper ettigi kara örtü altinda giyindi. Sonra Fatima elimi tuttu. Eli, serin nehir suyunun etkisiyle buz gibiydi.Boguk sesiyle; "Hadi Basak, bu sefer randevuya beraber gidelim.” dedi...