Fenomenolojik Değer Estetiği

20. yüzyilin ilk yarisinda fenomenolojik gelenek baglamindaki deger tartismasi temelde estetigin bir bilim olmasiyla ilgilidir. Erken dönem fenomenolojik deger tartismasinda Moritz Geiger, Roman Ingarden ve Nicolai Hartmann önemli bir yer tutar. Bu çalisma Geiger ve Hartmann'in estetik deger tartismasina odaklanmaktadir.Husserl, Lipps, Kant ve Hegel bu tartismada esasli roller oynamaktadir. Gerek Geiger, gerekse Hartmann için estetik, degerlere ve deger iliskilerine dair bir arastirmadir. Ancak her iki filozofun egilimi ve estetik degeri temellendirme biçimi temelden farklidir. Varolussal egilimler sergileyen Geiger estetik degeri varolussal olarak temellendirirken, felsefi sisteminde varlik bilimin merkezî bir yer tuttugu Hartmann estetik degeri varlikbilimsel olarak temellendirmektedir.Güzelligin gerçek (real) bir sey degil, bir görünüs oldugu noktasinda hemfikir olan iki filozofun da idealizmden kaçinma çabasi hemen fark edilmektedir. Hem Geiger, hem Hartmann için estetik deger, duygularin nesnel karsiliklari olsa da Hartmann bunu daha da sistemlestirmekte ve degerleri deger duygusu üzerinden siniflandirmakta, temellendirmektedir. Onun bizdeki deger duygusunu temel alarak yaptigi bu ayrim, ona göre, estetik deger konusunun en uygun ve en zor kismini olusturur.Estetik degeri sirf görünüs degeri olarak tanimlamanin dogru ve tutarli olamayacagini savunan Habip Türker'in bu eseri, Türkçede Hartman estetigi ile ilgili çalismalardan farkli olarak, söz konusu filozofun estetigine, Hegel lehine, daha analitik ve elestirel yaklasmaktadir.