Gündüz Erkek Gece Kadın

Ben bu kitabi bir elbise diker gibi diktim. Bu öyle bir elbise ki, rengi günesin parça parça vurdugu bir gölge misali.Benim için insan irkinda iki çesit insan var. Zenginler ve fakirler degil, Beyazlar ve siyahlar da degil, biz bu ayrimi yaparken yaniliyoruz. Benim iki çesidimin biri ilgi ve sevgiyle dolup tasanlar, digeri de sirf hayatta olduklari için ilgilenilenler. Bir kere bu bes para etmezlerden ayrildiniz mi, daha sonra istediginiz kisi için özgür olursunuz.Babamin siddetini, anneme ettigi küfürleri, hayvanlarimiza attigi tekmeleri ve alet edevatini sert bir sekilde kullanisini asla unutamadim. Bu benim için bir yük. Her seferinde bir nehir kenarinda durup bunlardan kurtulabilmeyi denedim ama hep ellerimin arasinda kaldilar. Yükü sirtimda hissettim, sirtimi duvara yaslayip sürttüm, ayaklarimin altina alip ezmeyi denedim; ama babam beni bir gülle gibi izlemeye devam etti. Yipraniyorum. Üstüme dikenden bir yelek geçirip, yavasça, gelinciklerle bürünmüs çiftlik evine giden yola giriyorum. Bu çiftlik yalnizca domuz ve misir üretmedi, ayni zamanda sehre, gündüzleri erkek ve geceleri kadin olan bir kisilik de gönderdi.