Hüzünlü Anlar Durağı

“Ben kâbemi hiç bulamadim dede. Hangi yana dönsem kamburum çikti karsima. Beton bloklar arasinda boguldum. Ne günlük zevkler, ne kalabaliklari çildirtan ihtiraslar avutabildi beni. Kendimden baska yar, kendi gönlümden baska diyar bulamadim. Bulvarlarin ugultularini, neon isiklarin çig görüntülerini, sehvet kokan caddeleri, kenar mahallelerin küf kokulu daracik sokaklarini hâsili; milyonlarin ortasinda beni yalnizliga mahkum eden ne varsa hepsini çok gerilerde biraktim. Döndüm iste... Senin efsanelerle örülmüs saf imanin vardi. Senden kalanlarin her gün bir parçasini törpüledi koca sehir.“ (Tanitim Yazisindan)