Kayıp Yüzyılın Prensesi

Sen bana neleri ögrettigini biliyor musun?Insanin terk edildiginde degil, unutuldugunda yalnizlastigini ve unutulmanin insanogluna verilmis en büyük ceza oldugunu… insani asil yalnizlastiranin, uzagindayken unutulmak degil, yakinindayken hatirlanmamak oldugunu…Sen bana neleri ögrettigini biliyor musun?Baskalarinin gözlerindeki isigi görebilmemiz için, önce kendi gözlerimizdeki karanligi aydinlatmamiz gerektigini. Ön yargilarin insan ruhunun felçli yani oldugunu. En çok önyargi sahibi insanlarin, “benim kesinlikle önyargilarim yoktur!” diyen insanlar oldugunu… yanilgi, yenilgi ve pismanlik dogurdugunu… özgün düsünceye pranga vurdugunu… insanin kendinden ne kadar eminse, yanilmaya da o kadar yatkin oldugunu ve insanlari yargilamanin, onlari sevmeye engel oldugunu…Ama en çok; insanin, tanrinin kendisine bahsettigi mükemmelligi bozmayacak kadar mükemmel olmadigini ögrettin…Rüyalarinda ve masallarinda baska baska hayal dünyalarinin tadini çikaranlar, bunun bedelini uyandiklarinda hala ayni dünyada olmanin tahammül edilemez hafifligi ile öder.Tesekkürler Darcy…Prensesligimi, bana kendi masalimdan anlattigin için…