Nazım Hikmet ve Sömürgecilik Karşıtlığının Poetikası

Nâzim Hikmet ve Sömürgecilik Karsitliginin Poetikasi, Nâzim Hikmet'in Jokond ile SI-YA-U, Benerci Kendini Niçin Öldürdü? ve Taranta-Babu'ya Mektuplar adli kitaplarina, tür, biçim ve içerik iliskisi temelli yeni bir okuma modeli önermektedir. Kuramsal arka planini Nâzim Hikmet'in çagdasi Soyvet kuramci Mikhail Bakhtin'in “roman” ve “romanlasma” hakkindaki görüslerinin olusturdugu bu kitabin temel iddiasi, Nâzim Hikmet'in söz konusu kitaplarinda siirin romanlastigi ve bunun da, kitaplarin ortak izlegi olan sömürgecilik karsitliginin tarihsel maddeci bir perspektifle sunulmasini sagladigidir. Öykü Terzioglu'na göre, Nâzim Hikmet'in bu siirlerinin romanlasarak “çok seslilesmesi”, sömürgeci üst siniflar ile dogal isçi sinifi addedilen sömürge halklari arasindaki sinifsal çatismanin temsilini olanakli kilmis, yine romanlasma ile ilintili olan “mizah” da bu çatismanin sembolik düzlemde bir devrimle sonuçlanmasini beraberinde getirmistir.