Olduğu Kadar Güzeldik

Meydandaki çay bahçelerinden birine oturmak geldi içimden sonra. Çünkü Erdek bir kitap olsaydi, bu çay bahçeleri ilk cümlesi olurdu onun. Gelindi mi oturulmaliydi. Bir çay, birkaç sigarayla, kiyida kayiginda ag onaran, çapari köstegi hazirlayan balikçilari seyretmek, bir tost isteyip, bacaklarima sirnasan kedilere atmak, yakin masalarda konusulanlari dinlemek, birini bekliyormus gibi ikide bir saate bakmak iyi gelebilirdi. Gelmeliydi en azindan. Yine yaz aksamlari. Yarali tekneler, küflü sesler. Erdek'te çaybahçeleri, bikkin orkestra, tatsiz garsonlar. Ezine, Susurluk, Bandirma, burasi Ankara, orasi Samsun! Yalandan bayilanlar,bilmezden gelinenler, kaybolan dayilar… Uykusunda aglayan adamlar, pismanlar, yorgunlar. Para için mirin kirin, laf dokundurankonusmalar. Nerede bu Türkan Soray?Mahir Ünsal Eris, sokaktan gelen gürültüyü, bangir bangir Yildiz Tilbe dinleyen evleri resmediyor. Bi gevezelesip bi susanlari, “iyi olalim be ne olur” diyenleri, helallik isteyenleri anlatiyor. Oldugu Kadar Güzeldik, gazoza dogru çocuklasan hikâyelerleçagliyor, zamana dokunuyor. Eris, hüzünlü magluplarin iyimser yazari olmaya devam ediyor.