Oluk

Herkes listede adini ariyordu. Sinav sonuçlari asilmisti.Heyecan doruktaydi. Gördügü kadariyla, “geçti”yaziyordu ama yine de iyice emin olmak için biraz dahasokuldu.Gördükleri dogruydu. Sinifini geçmisti. Artik köyünedönüp, tatilin tadini çikarabilirdi.Aradigini bulanlarin mutlulugu ve bulamayanlarin hüznüarasinda dolasti bir süre. Hemsehrileri yoktu ortalikta. Nede olsa deneyimliydi onlar. Nasil geçilir, nasil kalinirbiliyorlardi. Belki de o yüzden koridorda degillerdi.Yatakhanede olabileceklerini düsündü. Hakliydi. Hepsioradaydi ve hepsi mutluydu. Kucaklastilar.Alti kisiydiler. Ekip için her sey yolundaydi. Konusmaya gerek yoktu. Yüreklere sigamayanlar, isildayan gözlerden okunuyordu. Egitimdefteri kapanmisti. Simdi zaman, bir an önce memlekete gitme, sevenlere, sevilenlere kavusma ve bu mutlulugu onlarla paylasmazamaniydi.