The Divan of Lost Things Kayıp Şeyler Divanı

Having collected some memories, the blues of Al-Magrib,
I settle. Having lost a tempest,
I salt.
Having discarded some winds,
I swoon.
The city, metal noised and smoked, is muted with my thoughts.
And the faces of old women with eyes of changing colours sit in their windows, a sea passes them
slow.

Bazi hatiralar toplamisken,
Magribin mavisi, yerlesirim.
Bir firtinayi kaybetmisken, tuzlanirim.
Bazi rüzgârlardan kurtulmusken, bayilirim.
Sehrin metal gürültüsü ve isi bogulur düsüncelerimle.
Ve yasli kadinlarin yüzleri degisen renkleriyle gözleri cam kenarinda oturur, deniz usulca geçer onlardan.