Tilki Daha O Zaman Avcıydı

Hipnotize edici bir roman, bizi bir kez daha Çavusesku'nun Romanyasina götürüyor. Klostrofobik bir fabrika, bir çiftçi kasabasi, açlik, intihar ve duman çevresinde örgüsünü olusturuyor. Çingeneler ve gizli polis disinda hiç kimsenin çok fazla bir umuda sahip olmadigi bir "totaliter" kasabada çiftçiler çok yer, çok içerler, çünkü her seye sahiptiler; az konusurlar, çünkü çok sey bilmektedirler.Herta Müller "bir" ülkenin maddi ve varolussal güçlüklerini simdiye kadar hiçbir yazarda görülmeyen benzersiz bir siirsel gerçeklikle yaziya geçirirken çagdas bir Rabelais'ye dönüsüyor. Herta Müller için "günes kizgin bir kabak"tir; ele batan "ignenin anasi dünyadaki bütün igneleri dogurmus olan en eski ignedir", kavaklar yesil biçaklara benzer, ölüm ise "birkaç günlük"tür. Bürlesk olarak da tanimlayabilecegimiz bir ortamda, dikkatler yavas yavas biri ögretmen, öteki mühendis olan iki arkadas üzerinde yogunlasir. Kahramanlardan biri bir polis sefine asikken öteki bir çingene müzisyenle olan iliskisi nedeniyle sorusturmaya ugramaktadir.Elestirmenlerin de belirttigi gibi "Almanca edebiyatta benzeri bulunmayan" bir yazarin ürünü olan Tilki Daha O Zaman Avciydi'yi herhangi bir roman türüne sokmak kolay olmasa da onu bir "dedektif romani" olarak tanimlarsak yanlis yapmis olmayiz. Romanin bir baska çarpici yani da yüregin vurus temposuna benzeyen yazilis ritmi.Yürekteki Hayvan'dan (Telos Yayincilik, 1997) sonra Tilki Daha O Zaman Avciydi ile çagdas romanin kesfine çikan okurun önünde roman sanatinin yepyeni bir ufku açiliyor...