Vefa Zat’ın Eski İstanbul’u ve Meyhaneleri

Biraz bohem, biraz salaşt meyhanelerimiz ama güzeldi. Buram buram biz kokuyordu hemen her türü. Tahta masalar, tozlu duvarlar, isli perdeleri, kırık camlarıyla bizimdi. Hem de çok güzeldi...
Alt taraf sekiz-on masa, bir içki tezgâh, daha do€rusu içki tevzi tezgâh, küçücük bir mutfak ve dört duvardan oluşmuş bir mekân. Neden bu kadar çekici, bu kadar etkileyiciydi acaba?.. Böylesine sihirli ve büyüleyici havas duvarlarından mı kaynaklanyordu, masalarndan mı, barbalarından mı, müdavimlerinden mi? Yoksa bir bütün olarak hepsi birlikte mi bu çekici atmosferi yaratyordu? Ya da bir zaman diliminin gerçeği miydi her biri?..

Bizim yetişebildiğimiz, kısa bir süre de olsa hizmet verdiğimiz ya da hizmet gördüğümüz meyhaneler neydi, bu mekânlar nasıl yerlerdi?.. Nostaljiye kapılmadan, bire bin katarak değil, yaşadıklarmızı, yaşanmış ya da dile getirilmiş olanları eğrisiyle doğrusuyla aktarmaya çalşacağz sadece.