Yaşam ve Ölüm Arasında

Rougon - Macquart dizisinin 13. kitabi olan Tohum Yeserince'de ya da 15. kitabi Toprak'ta Zola yasamla siddeti yanyana koymustu, ancak bu romanda, sanki ayri ayri varolmayacak, bir bütünün iki yarisindan söz eder gibi ele alir yasam ve ölüm güdüsünü. Genel olarak Yasam Ve Ölüm Arasinda'yi tüm asiriliklarin bulundugu bir roman olarak niteleyebiliriz: kiskançlik, sehvet, alkol, öldürme, kumar ve öfke çilginligi gibi.Zola yarattigi sorgu - yargici Denizet karakteriyle de 'adalet iktidarin emrindedir' kavramini gözler önüne sermis olur. Yargicin bagimsiz olamayacagini su tümceyle ortaya koyar: 'çok özgür bir sorgu - yargici degil, çünkü yoksul.' Çözmekle üstlendigi cinayet davasindan umdugu tek sey, kariyerine nasil bir getirisi olacagidir. Böylece Fransa'yi yikima götüren ikinci Imparatorluk Dönemi'nin bir çarpikligini daha bu kitabina yansitmis olur. Ayrica, bu karanlik yapitta son derece bariscil, yumusak basli, egitimli Jacgues Lantier'in içindeki mutlak ve durduramadigi öldürme itilimini kesfedisine de tanik olmaktayiz. Yasam ve Ölüm Arasinda, teknolojik gelismeyi ve demir yolunu hem siirsel, hem de sembolik bir anlamda kullanmayi basarmistir; modern insanin içinde barinan ilkel, vahsi insan temasi bu sembolizmin temelini olusturur. Yasam gücünü sembolize eden tren, ilerlemekte olan, gelismekte olan, basarilara imza atan insanoglunu temsil eder, lokomotif ise evcillestirilmis ama sakinilmasi gereken bir hayvani temsil etmektedir. Esere epik bir alegori olarak baktigimizda, lokomotif hem ölüm iç güdüsünü hemde uygarligin ileriye dogru gitmesini temsil eder, tipki vahsi dürtülerle entelektüel ve ahlaki gelisimi ayni anda yasayabilen insan dogasi gibi.