Yitik Harmandan Son Taneler

Köy Kaframi, Selçululardan Osmanli Imparatorluguna, hatta Cumhuriyet'e kadar zihinlere oturmus degildi.Köylümüz kendi kabugu içinde kendi kaderini dövüyordu.Özellikle Osmanli'nin isgalci politikasi nedeniyle arka arkaya girilen savaslar, büyük ölçüde kuvvet, insan ve toprak kaybina neden olmus, bu durum köy yasamini sefillik boyutuna indirmisti.Birinci Dünya Savasi sonunda isgale ugrayan Türkiye, Mustafa Kemal Atatürk önderliginde baslattigi Kurtulus savasini zaferle bitirip Cumhuriyeti ilan etti.Halk aç yorgun perisan kalmisti.Cumhuriyet'in kuruculari, Birinci Dünya Savasini kaybetmenin gerçek nedenini geri kalmisligimiza bagliyordu. Gerçekten de galipler, bilimde, fende ve teknikte bizden ilerdeydiler. O halde öncelikle yapilacak is, bilim ve teknolojide ilerlemekti. Bu ise her seyden önce halkin okutulmasiyla saglanabilirdi. Ülke nüfusunun yüzde 80'den fazlasi köylü olup okumasiz yazmasizdi. 40.000 köyün 32.000'i okulsuz ve ögretmensizdi köylünün okutulmasi için ivedi önlemler almak gerekiyordu. Önce her köyde bir okul, hemen ardindan, her okula bir ögretmen…Bu amaçla önce egitmen kurslari sonra köy enstitüleri açildi ( 1940) Kendine özgü bir egitim düzeni uygulayan köy enstitülerinde köyün yasam ufkuna yeni bir bakis getirecek 8 bin 700 egitmen, 17.000 ögretmen yetistirildi. Üretime dayali bir egitim için her köye bir ögretmen atandi. Karasabanin ardindan çekilip çikarilan köy gençlerinin, özellikle kendi köylerine ögretmen olmalarina dikkat edildi. Bu ögretmenler tarimda, sanatta, fen ve edebiyatta degerli eleman oldular. Okudular, okuttular,ögrendiler, ögrettiler. Yazdilar, yazar oldular. Hatta kendileri gibi yazarlar yetistirdiler.Bu kitapta 65 Köy Enstitülü yazarin yasamlari ve yapitlarindan seçmeler yer aliyor. Yararli olacagi umuduyla okurlarimiza sunuyoruz.Ögretmen Dünyasi(Tanitim Bülteninden)