Ziyan

HATIRALARINDA YASAYANLAR, DONARAK ÖLÜRLER‘‘Beyaz gövdeli zenci köpeklerimiz var. Adlari da var. Ama onlar birer heykel. Çagirinca gelmiyorlar artik. Cennetin kapisini bekliyorlar. Karla karisik topraga gömülebilmek için kulaklari dik donuyorlar! Öyle bir cennet ki, pasli demirin bile ak sakali var. Bizi saran tel örgüler beyaz angoradan örülmüs. Havasi havlamayi birakmis, isiriyor. Beyaz agzi etimizle dolu. Bu yüzden sessiz bir ayaz var. Saçaklardan sarkan mizrak disleri ensemize saplanmis. Gazete kâgidi gibi burusmus derimizde mor dis izleri, bekliyoruz.Cennetten kovulmayi. Bembeyaziz. Soguk. Donmak. Çözülmek. Tekrar donmak.Daha fazla hiçbir seye gerek yok. Fiilleri çekmeye bile. Herkes kalsin yerinde. Biraksinlar, yaslansin gögsüm sirtlarina, iliklassin enseleri nefesimle. Yavas yavas sokayim dilimi derilerine. Aksin içlerine hayatimin zehri. Yirmi adet mermi. Muhtesem! Hepinizi gebertecegim! Ama hepinizi!''